جامعه روستایی و عشایری خاستگاه تمدن بشری است که با فرهنگ و شیوه زندگی مخصوص خود مردمانی صبور، تلاشگر، معتقد و غیور را تربیت کرده‌اند. این جامعه به عنوان سنگ زیربنای تولید، برخلاف نسبت جمعیتی پایین، نقش مهمی در امنیت، اقتصاد و استقلال کشور ایفا می‌کنند و به مثابه کانون‌های کوچک تولیدی، سهم بزرگی در توسعه همه جانبه دارند.

اگرچه نفت، صنعت و خدمات سهم به سزایی در اقتصاد ملی دارند اما اقتصاد روستایی و عشایری در مقابل منابع طبیعی پایان‌پذیر، جزو اقتصاد پایان‌ناپذیر محسوب می‌شود. نگاهی به جمعیت روستاها و عشایر نشان می‌دهد که این جمعیت مولد، کم حاشیه و نجیب، به دور از آلودگی و معضلات کنونی شهرها و وابستگی کمتر به منابع نفتی، نقش ارزشمندی در توسعه پایدار ایفا می‌كنند. روستاییان و عشایر در تامین غذا، امنیت غذایی، سلامت تولید مواد غذایی پیشتازند؛ نقش پر رنگی در صنعت توریسم و صنایع دستی دارند؛ و تولید کننده فرهنگ و آداب و سنن بسیاری در كشور بوده و هستند و نقش مهمی را در تأمین امنیت کشور به‌خصوص در مناطق مرزی و دورافتاده ایفا می‌کنند.

جامعه روستایی

مطابق نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن 1395، نزدیك به 21 میلیون نفر از جمعیت كشور معادل 25.9 درصد در مناطق روستایی ساكن هستند. دین 99.7 درصد افراد ساكن در نقاط روستایی اسلام است و 78.5 درصد از افراد جمعیت 6 ساله و بیشتر ساكن در روستاها باسوادند. بر اساس نتایج طرح آمارگیری از نیروی كار در بهار 1400، نرخ مشاركت اقتصادی جمعیت 15 ساله و بیشتر در این مناطق، 44.5 درصد، نرخ بیكاری 6.4 درصد و شغل اصلی مردمان ساكن در مناطق روستایی، كشاورزی است.

برای مشاهده متن کامل به فایل پیوست مراجعه کنید.