جمعیت و آینده آن همواره از نیازهای مهم سیاستگذاران و برنامه­ریزان بوده است. در همین راستا پس از انتشار نتایج سرشماری سال 1395، در سال 1396 جمعیت كل كشور تا افق 1430 و جمعیت استانی تا سال 1415 پیش‌بینی شده و نتایج آن پس از تصویب كمیته آمار بخشی جمعیت منتشر شد. با گذشت پنج سال از اجرای سرشماری 1395 و با توجه به تغییرات اجتماعی و فرهنگی جامعه و از جمله همه­‌گیری كوید 19، بازنگری پیش‌بینی جمعیت بیش از پیش ضرورت یافته و مجددا در دستور كار قرار گرفت.

در بازنگری جمعیت ایران، با توجه به واقعیت­‌های موجود جامعه و شاخص‌های محاسبه شده از سال 1396 تا 1399، سناریوهای باروری و مرگ و میر در مقایسه با پیش‌بینی قبلی تغییر كرد. ارزیابی داده­ های سرشماری و سناریو مهاجرت هم كماكان بر اساس پیش بینی قبلی باقی ماند. برای پیش‌بینی جمعیت طبق روال گذشته از روش ترکیبی (مولفه‌ای – نسلی)^[1] استفاده شد.

برای پیش‌بینی جمعیت كل كشور تا افق 1430، شش سناریو در نظر گرفته شد:

• جبران كاهش باروری پس از دوره همه‌گیری کووید 19(سال 1403) و ادامه کاهش شیب ملایم باروری تا 1.6 فرزند
• كاهش شیب ملایم باروری تا 1.6 فرزند
• تثبیت باروری 1.7 فرزند
• كاهش باروری 1.3 فرزند (سناریو بدبینانه)
• افزایش باروری تا سطح جانشینی 2.1 فرزند
• افزایش باروری تا بالاتر از سطح 2.5 فرزند (سناریو خوشبینانه)  

جمعیت در دو مرحله پیش‌بینی شد به این ترتیب ابتدا جمعیت کل کشور به صورت مستقل و با شش سناریو پیش‌بینی شد و سپس جمعیت 31 استان با یک سناریو (سناریو محتمل) پیش‌بینی شدند.

سناریو جبران كاهش باروری پس از دوره كرونا و ادامه کاهش شیب ملایم باروری تا 1.6 فرزند به عنوان سناریو محتمل جمعیت کل کشور برای سال 1430 در حدود 93632000 نفر لحاظ شد. در بدبینانه‌‌ترین سناریو یعنی كاهش میزان باروری کل تا 1.3 فرزند، جمعیت در حدود90220000 نفر و در خوش‌بینانه‌ترین حالت یعنی افزایش میزان باروری کل تا 2.5 فرزند، جمعیت در حدود 102189000 نفر پیش‌بینی شد.

شایان ذكر است بازنگری پیش بینی جمعیت در بیست و نهمین جلسه كمیته بخشی آمار جمعیت مورخ 1400/7/6 و پس از اعمال نظرات كارشناسی مورد تایید اعضاء قرار گرفت.